Oost-Vlaanderen Wandelen

Geuzentorenpad in Ronse: De oorsprong van de Vlaamse Ardennen

Niets kenmerkt de Vlaamse Ardennen beter dan het Muziekbos in Ronse. Het Geuzentorenpad (2 km), is een reis door de geschiedenis van deze prachtstreek. Het bijzondere is dat dit pad ook meteen symbool is voor de toekomst van het Muziekbos.

 

Verrassing om de hoek: Geboorte van de Vlaamse Ardennen

De geuzentoren: Hier werden in 1888 de ‘Vlaamse Ardennen’ geboren (zie verder). Het deed ook dienst als decor in de eerste aflevering van de recente BBC-serie The White Queen.

 

De rode driehoekjes op de kaart vormen de Geuzentorenroute.

De rode driehoekjes op de kaart vormen de Geuzentorenroute.

 

De rode driehoeken nemen ons vanaf de parking aan tearoom Boekzitting mee rondom en op het hoogste punt van het Muziekbos. Het Geuzentorenpad is een bijzonder korte route – de Muziekbosroute (10 km – starten aan het jeugdverblijf De Fiertel) toont je veel meer van de streek – maar biedt in essentie waar het in het Muziekbos om draait.

Volg deze aanduiding.

Volg deze aanduiding.

De meest ideale wandelperiode in het Muziekbos is de lente wanneer de boshyacint zijn blauw tapijt uitspreidt. Enig nadeel, je zal zeker niet alleen zijn in het bos.

Het Muziekbos ontleent zijn naam aan de Kelten. ‘Muz’ is Keltisch voor ‘moeras’, een drassig stukje grond dat tussen vijvertjes ligt. Persoonlijk hou ik het liever op de verklaring die ik als kind meekreeg: door het fluiten van de wind door de bomen kreeg het bos zijn naam.

Aan het begin- en eindpunt van je wandeling vind je talloze houten fors uit de kluiten gewassen speeltuigen waar kinderen (en ouders) krijgertje kunnen spelen. Volg het bospad verder tot aan het eerste kruispunt, want op het kleine straatje bovenaan de Kanarieberg passeert teveel verkeer. Het Muziekbos geurt altijd naar de natuur. Haal eens flink adem terwijl je stapt door het nog niet zo oude Beukenbos.

De beuken staan hier pas sinds kort na de Eerste Wereldoorlog. Het bos was toen volledig kaalgekapt. Nu is recent een project gestart die de fauna en flora van het Muziekbos terug in zijn oorspronkelijke staat wil herstellen. Concreet betekent dat een doorgedreven houtkap en een aanplanting van nieuwe bomen als eik, kers en els. Het bos zal opener worden. Je zal er ook schapen zien grazen.

Geuzentorenpad (3)

Grote delen van het Muziekbos worden gekapt om terug te evolueren naar heidegronden.

De Geuzentorenroute kan je in twee richtingen doen. Wij kiezen ervoor om aan het eerste kruispunt de weg naar beneden te volgen over de asfaltweg. Mooie vergezichten richting Ronse zijn ons deel. Het is duidelijk te zien aan de schuine bomen langs de weg dat dit een ‘trekgat’ is.

We volgen de rand van het bos. Infopanelen vertellen je over de fauna en flora die in dit gebied huizen.

Wat verder draaien we rechts het Muziekbos weer in. Modderige paden zijn ons deel – door de grote boswerken op dit moment – maar met stevige schoenen stap je er zo over heen. Het pad draait in het bos de Kanarieberg op naar links. Dit is een bijzonder steile klim.

Eens boven zie je pas echt hoe stevig er in het bos wordt gewerkt: een volledige open kale plek waar vroeger beuken stonden. Infopanelen vertellen je dat alles binnenkort ook weer goed komt het bos en hoe het er binnen enkele jaren uit zal zien.

De Geuzentoren staat rechts.

De Geuzentoren markeert het hoogste punt van het bos.

De Geuzentoren markeert het hoogste punt van het bos.

Deze middeleeuws uitziende toren werd in 1864 gebouwd als een gimmick van een architect. Hij gebruikte het als uitkijktoren om – toen nog het open – landschap rondom te kunnen aanschouwen.

De Geuzentoren werd gebouwd bovenop een grafheuvel uit de oudheid. Kunstenaars als Valerius De Saedeleer en Herman Teirlinck kwamen hier in de negentiende eeuw vaak uitblazen en genieten van het landschap. Omer Wattez – de man die als eerste inzag hoe waardevol de regio is – en zijn vriend dichter Pol De Mont beklommen op een mooie zomerdag in 1888 de toren. Verbaasd over al dat natuurschoon riep De Mont toen uit “Maar dat zijn hier de Vlaamse Ardennen”. De naam is blijven hangen.

Even verderop ligt een nog intacte prehistorische grafheuvel.

In de grafheuvel werden in de negentiende eeuw door een amateurarcheoloog de beenderen van een man (tussen 40 en 60 jaar) en een vrouw (tussen 22 en 40 jaar) gevonden. De grafheuvel dateert van de Bronstijd (3000 – 800 voor Christus).

Twee kilometer is snel gewandeld. Iets verder kom je opnieuw op het grote kruispunt vlakbij de Kanarieberg. Via het bospad evenwijdig aan de straat kan je terug naar je wagen wandelen.

Alternatieve startplaatsen voor deze wandeling zijn Louise Marie (veel parking aan de kerk) of Jeugdverblijf De Fiertel (veel parking) aan de andere kant van de Kanarieberg.

Je zou denken dat het Muziekbos als trekpleister voor wandelaars en fietsers toch voldoende horecagelegenheden te bieden heeft. Niets is minder waar. Er is tearoom Boekzitting (aan het kruispunt Boekzitting/Kanarieberg) en in het centrum van Louise-Marie heb je het voortreffelijke restaurant/streekbierencafé Louise, uitgebaat door een enthousiaste tweeling. Om er te eten, reserveer je best even op voorhand, want het loopt er vooral in het weekend snel vol.

 

Fiche van het Geuzentorenpad (2 km)

Pluspunten:

– prachtig bos

– goed aangeduid wandelpad

– Houten speeltuigen in het bos aan het vertrekpunt

Minpunten:

– Het Muziekbos is volop in verandering waardoor de paden er soms wat modderig bij liggen. Het is ook een bronnengebied, zorg dus voor laarzen of stevig schoeisel.

 

Deze route kruist

Wandelpaden:

  • Boekzittingpad (blauw vierkant, 1,4 km) – vanaf café Boekzitting
  • Muziekbosroute (zeshoekige bordjes, 10,2 km) – zeer gevarieerde, prachtige route vanaf De Fiertel of vanaf kerk Louise Marie.
  • Taalgrenswandelroute (12,8 km)

Fietspaden:

  • Hermesroute (40 km) in Louise-Marie
  • Blauwe Ronde van Vlaanderen-route (78 km) in Louise-Marie

 

Wat vind jij van deze wandeling? Laat het ons gerust hieronder weten.

Marijn Follebout, 7 januari 2016

Laat een reactie achter