Het Tweebossenpad (10 km) in Opbrakel heeft alles in huis om je een gevarieerde wandeling te bezorgen: innemende landschappen, open bossen en wilde dieren. Het enige wat ontbreekt, is een leuk café op de route. In de sportkantine aan de kerk wil je echt niet uitblazen na je wandeling.
Verrassing om de hoek: Diamanten in het bos
In het Brakelbos zagen we een kudde reeën. Zo uitzonderlijk is dat niet, want de dieren worden er gekoesterd als waren het diamanten. Tik maar even ree en Brakelbos in bij Google en je zal zien dat velen ons voor waren. En toch blijft het een magisch moment om deze dieren in het wild te spotten. Eventjes aan de grond genageld.
Het bewegwijzerde Tweebossenpad start aan de kerk van Opbrakel, een deelgemeente van Brakel, waar voldoende plaats is om te parkeren, ook op zondag. Naast de kerk ligt een klein grasveldje met speelplein, geschikt voor een eventuele picknick.
Je wandelt de minuscule dorpskern uit richting de Leinstraat. Dit is een straat met hoge historische waarde.
De geschiedenis gaat terug tot de Romeinen (sommigen zeggen nog vroeger). Het is een zogenaamde Brunehildeweg, een recht stuk weg tussen het Noord-Franse Bavay en Gent. Brunehilde (547 – 613) was een Merovingische koningin die haar naam aan de kaarsrechte lange straten schonk. Vanuit Bavay vertrekken er zeven in alle mogelijke richtingen. Het is interessant deze straten nu nog te situeren op Google Maps. Trek een rechte lijn altijd maar verder en je zal zien dat de banen op veel plaatsen nog altijd in gebruik zijn.
Brunehilde of Brunehautwegen worden ook Romeinse heirbanen genoemd.
Het punt waar je nu staat, maakt evenwel geen deel uit van de Brunehildeweg. Die situeert zich iets verder.
We draaien hier direct naar rechts waarna je de afdaling inzet richting de Zwalmbeek. Dit deel van de wandeling wordt vooral gekenmerkt door open landschappen.
We wandelen graag en veel in de Vlaamse Ardennen, maar het enige waar ik niet zo dol op ben, zijn de loslopende honden in de afgelegen huizen en boerderijen. Die vallen wandelaars met hun bijtgrage tanden en hun zwaar gegrom maar al te vaak lastig. Je weet dat ze je niet zullen bijten – de dieren zijn er op getraind je gerust te laten – maar toch slaat de schrik me elke keer om het hart.
Aan de eigenaars van grote honden met bijtgrage tanden en zwaar gegrom die langs wandelwegen wonen: Leer je dieren op hun erf te blijven. Daar mogen ze al doen wat ze willen, maar als ik op de openbare weg wandel wil ik niet dat ze aan mijn kuiten hangen. Bedankt!
Voor een bocht in de straat Pullem staat de pijl richting de tuin van een huis. Beetje raar misschien, maar het klopt wel. Je moet langs de tuin het veld in. Als het net geregend heeft, kan het hier heerlijk zwaar zijn om door te jakkeren. Eens terug op de asfaltweg zet je al snel de afdaling in richting Brakelbos.
Aan de zoom van een Brakelbos merk je dat deze wandeling geschikt schoeisel vraagt. Het loont de moeite. Brakelbos (52 ha) is het mooist in de lente als de hyacinten hun blauwe veren tentoon spreiden.
De kans is groot dat je in het Brakelbos reeën treft
Je wandelt een hele tijd door de brede dreven in dit bos. Als je stil bent en er zijn niet veel wandelaars, dan is de kans heel groot dat je hier reeën ziet.
Na het bos kom je weer in de ‘bewoonde wereld’ waarna je een hele tijd huizen kan bewonderen. Stedenbouw heeft zich hier klaarblijkelijk nooit gemoeid, want je ziet hier werkelijk een perfecte staalkaart van tientallen verschillende bouwstijlen.
Na de Brakelbosstraat kom je uit op de Leinstraat. Hier bevindt zich de Brunehildeweg waarvan eerder sprake. Je ziet – als je voor je kijkt – dat het een heel recht stuk betreft.
Bij het afslaan naar Fransbeke kom je weer in het heuvelachtige open landschap terecht, zo kenmerkend voor de Vlaamse Ardennen. Wat verder trek je door een weide. Stond er geen aanduiding, je zou nooit weten dat het een pad betrof.
Je staat hier middenin de velden en tegelijk heb je een prachtig zicht op dat tweede bos van de route, het Livierenbos. Het pad mag dan wel Tweebossenpad heten, het Livierenbos zie je op deze wandeling niet aan de binnenkant. Je passeert er rakelings langs. Net zoals je meermaals tijdens deze route de taalgrens passeert.
Op de zwanezang van het Tweebossenpad kom je nog langs de Verrebeekmolen, een stenen windmolen die – als we het infopaneel mogen geloven – al veel watertjes doorzwommen heeft qua bouwperikelen in zijn recente geschiedenis. De molen dateert van 1800.
Op het einde van de wandeling passeer je het Sint-Franciscustehuis. Dit rusthuis werd bekend omdat het een van de eerste was die ook gezelschapsdieren toeliet voor zijn bejaarde bewoners.
De 10 kilometer zijn voorbij voor je er erg in hebt, dankzij de grote afwisseling aan landschappen op deze route.
Fiche van het Tweebossenpad (10 km)
Pluspunten:
- Grote variatie aan landschappen
- Heel goed bewegwijzerd
Minpunten:
- Wij deden het met een kinderwagen, maar de route is hier eigenlijk niet voor geschikt
- Hondeneigenaars moeten hun dieren leren op het erf te blijven.
Deze route kruist:
Fietsroutes:
- LF6 Vlaanderen Fietsroute
- Teirlinckroute (50 km) in Opbrakel
Wandelroutes:
- Zwalmbronnen Wandelroute (9 km) vertrekt ook aan de kerk van Opbrakel.
- Reeënpad (4,4 km) vertrekt aan de ingang van Brakelbos
- Bosmuizenpad (1,7 km) vertrekt aan de ingang van Brakelbos
Autoroute:
- Vlaamse Ardennenroute (heel slecht bewegwijzerd)
Ruiterroute:
- Livierenbos Ruiterroute (15 km) vlakbij ingang Livierenbos.
Wat vond jij van het Tweebossenpad? Geef hieronder gerust je mening.
Marijn Follebout, 8 januari 2016
Mooie wandeling, maar in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, loop je weinig in het bos maar vooral in open vlaktes hetgeen mij een verbrand hoofd en nek opleverde met het warme weer vandaag.
Persoonlijk vind ik het een vrij ontgoochelende wandelroute. Ruim driekwart wordt afgehaspeld op asfalt en de weinige stroken door het bos lopen via brede lanen. De naam Tweebossenpad is dan ook vrij slecht gekozen. Niettemin genoten van het goede weer.
Pfff nogal teleurgesteld hoor in het tweebossenpad dat we gisteren volgden. De omstandigheden waren nochtans ideaal, een 4 tal graden, strakke blauwe hemel en ontzettend veel zin om deze prachtige streek nogmaals te bezoeken. Inderdaad, de wandeling is uitstekend bewegwijzerd, hoe men echter aan de benaming tweebossenpad komt, blijft voor mij een gigantisch vraagteken! De wandeling bestaat uit hooguit 500 meter Brakelbos, het prachtig livierenbos mag men kwijlend vanuit de verte aanschouwen…de rest van de 10 km wandeling volstrekt zich op verharde weg, al dan niet autoluw, met zelfs een betrekkelijk lange strook naast een drukke steenweg, en 500 meter onverharde veldweg. De vergezichten waren mooi, maar doe deze wandeling bij regen of mistig weer en je keert nog meer teleurgesteld terug. We kennen de streek, het is er prachtig, dan raad ik toch het Burreken aan met de eikelmuis en vuursalamander route, het Muziekbos, Raspaillebos, de Kluisbergroute, … toch bedankt voor de mensen die zich hebben ingezet om deze wandeling uit te stippelen en te bewegwijzeren, het was gewoon ons ding niet
Inderdaad… hondeneigenaars moeten leren hun honden op hun eigendom te houden. Blijkbaar kennen vele hondeneigenaars de wet niet en ik ben het meer dan kotsbeu om als wandelaar geconfronteerd te worden met bijtgrage loslopende honden en door de eigenaars niet eens vierkant te worden uitgelachen.